All translations
From Montepedia
Enter a message name below to show all available translations.
Found 2 translations.
| Name | Current message text |
|---|---|
| h English (en) | I did every thins; in order to awaken these last inclinations, by offering him those dainties which are most coveted by children, and from which I hoped to derive important advantage; as they afforded me new means of reward; of punishment, of encouragement, and of instruction. But the aversion he expressed for all sweetmeats, and the most tender and delicate viands, was insurmountable. I then thought it right to try the use of highly-stimulating food, as better adapted to excite a sense which was necessarily blunted by the habit of feeding upon grosser aliments. I did not succeed better in this trial; I offered to him, in vain, even during those moments when he felt the most extreme hunger and thirst, strong liquors, and dishes richly seasoned with all kinds of spices. At length, despairing of being able to inspire him with any new taste, I made the most of the small number of those to which his appetite was confined, by endeavoring to accompany them with all the necessary circumstances which might increase the pleasure that he derived from indulging himself in them. It was with this view that I often took him to dine with me in the city. On these days there was placed on the table a complete collection of his favorite dishes. The first time that he was at such a feast, he expressed transports of joy, which rose almost to frenzy: no doubt lie thought lie should not sup so well as he had dined; for he did not scruple to carry away, in the evening, on bis leaving the house, a plate of lent iles which he had stolen from the kitchen: I felt great satisfaction at the result of this first excursion. I had found out a pleasure for him; I had only to repeat it a certain number of times in order to convert it into a leant; this is what I actually effected. I did more; I took care that these excursions should always be preceded by certain preliminaries which mi edit be remarked by him: this I did, by going into his room about four o’clock, with my hat on mvlicad, and his shirt held in my hand. Very soon these preparations were considered as the signal of departure. At the moment I appeared, I was understood; he dressed himself in great haste, and followed me, with expressions of uncommon satisfaction and delight. I do not give this fact as proof of a superior intelligence, since there is nobody that might not object that the most common clog is capable of doing as much. But even admitting this mental equality between the boy and the brute, we must at least allow that an important change had taken place; and those who had seen the Savage of Aveyron, immediately after his arrival at Paris, know that lie was vastly inferior, with regard to discernment, to the more intelligent of our domestic animals. I found it impossible, when I took him out with me, to keep him in proper order in the streets: it was necessary for me either to go on the full trot with him, or make use of the most violent force, in order to compel him to walk at the same moderate pace with myself. Of course, we were, in future, obliged to go out in a carriage: this was another new pleasure that attached him more and more to his frequent excursions. In a short time, these days ceased to be merely days of feasting, in which he gave himself up to the most lively joy; they absolutely became real wants: the deprivation of which, when the interval between them was made a little longer than usual, rendered him low spirited, restless and fretful. That an increase of pleasure was it to him when our visits were paid to the country! I took him not long ago to the seat of Citizen Lachabeaussière, in the vale of Montmorency. It was a very curious and exceedingly interesting’ spectacle, to observe the joy which was painted in his eyes, in all the motions and postures of his body, at the view of the hills and the woods of this charming valley: it seemed as if the doors of the carriage were a restraint upon the eagerness of his feelings; he inclined sometimes towards the one and sometimes towards the other, and betrayed the utmost impatience, when the horses happened to go slower than usual, or stopped for a short time. lie spent two days at this rural mansion; such was here the influence upon his mind, arising from the exterior agency of these woods, and these hills, with which he could not satiate his sight, that he appeared more than ever restless and savage; and in spite of the most assiduous attention that was paid to his wishes, and the most affectionate regard that was expressed for him, he seemed to be occupied only with an anxious desire of taking his flight. Altogether engrossed by this prevailing idea, which in fact absorbed all the faculties of his mind, and the consciousness even of his physical wants, and, rising from the table every minute, he ran to the window, with a view, if it was open, of escaping into the park; or, if it were not, to contemplate, at least, through it, all those objects towards which he was irresistibly attracted, by recent habits, and, perhaps, also by the remembrance of life independent, happy, and regretted. On this account, I determined no longer to subject him to similar trials; but, that he might not be entirely secluded from an opportunity of gratifying his rural taste, I still continued to take him out to walk in some gardens in the neighborhood, the formal and regular dispositions of which have nothing in common with those sublime landscapes that are exhibited in wild and uncultivated nature, and which so strongly attach the savage to the scenes of his infancy. On this account Madam Guerin sometimes took him to Luxembourg, and almost every day to the garden belonging to the observatory, where the oblio'insr civility of Citizen Lemeri allowed him to take a daily repast of milk. |
| h Thai (th) | ฉันทำทุกวิถีทาง เพื่อปลุกความโน้มเอียงสุดท้ายนี้ โดยเสนอของอร่อยที่เด็ก ๆ หวงแหนมากที่สุด และจากสิ่งนี้ฉันหวังว่าจะได้รับข้อได้เปรียบที่สำคัญ เมื่อพวกเขาจัดหาสิ่งตอบแทนใหม่ให้ฉัน การลงโทษ การให้กำลังใจ และการสั่งสอน แต่ความเกลียดชังที่เขาแสดงออกมาต่อขนมหวานทุกชนิด รวมถึงขวดที่นุ่มและละเอียดอ่อนที่สุดนั้นผ่านไม่ได้ จากนั้นฉันก็คิดว่าถูกต้องแล้วที่จะลองใช้อาหารที่กระตุ้นอารมณ์สูง ซึ่งควรปรับให้กระตุ้นความรู้สึกที่จำเป็นต้องทื่อโดยนิสัยชอบกินอาหารที่มีปริมาณมากขึ้น ฉันไม่ประสบความสำเร็จในการทดลองนี้ ฉันเสนอให้เขาโดยเปล่าประโยชน์แม้ในช่วงเวลาที่เขารู้สึกหิวและกระหายน้ำอย่างที่สุด สุราที่แรง และอาหารที่ปรุงรสอย่างเข้มข้นด้วยเครื่องเทศทุกชนิด ท้ายที่สุด ด้วยความสิ้นหวังที่จะสามารถสร้างแรงบันดาลใจให้เขาด้วยรสชาติใหม่ๆ ฉันจึงใช้ประโยชน์จากสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ที่จำกัดความอยากอาหารของเขาให้ได้มากที่สุด โดยพยายามพาพวกเขาไปพร้อมกับสถานการณ์ที่จำเป็นทั้งหมด ซึ่งอาจเพิ่มความสุขที่เขาได้รับ จากการหลงระเริงไปกับสิ่งเหล่านั้น ด้วยความเห็นเช่นนี้ข้าพเจ้าจึงมักพาเขาไปรับประทานอาหารกับข้าพเจ้าในเมือง ในวันนี้มีอาหารจานโปรดของเขาวางอยู่บนโต๊ะ ครั้งแรกที่เขาไปร่วมงานเลี้ยงดังกล่าว เขาแสดงความดีใจจนแทบบ้าคลั่ง ไม่ต้องสงสัยเลยว่าการโกหกคิดว่าการโกหกไม่ควรเป็นอาหารมื้อค่ำในขณะที่เขารับประทานอาหาร เพราะเขาไม่ถือโกรธถือเอาแผ่นบาตรซึ่งเขาขโมยมาจากในครัวในเวลาเย็น เวลาจะออกจากบ้าน ข้าพเจ้ารู้สึกอิ่มใจอย่างยิ่งในผลของการเที่ยวครั้งแรกนี้ ฉันพบความสุขสำหรับเขา ฉันต้องทำซ้ำหลาย ๆ ครั้งเพื่อแปลงเป็นพนักพิง นี่คือสิ่งที่ฉันได้รับจริง ฉันทำมากขึ้น ฉันดูแลอย่างดีว่าการทัศนศึกษาเหล่านี้ควรนำหน้าด้วยการทดสอบเบื้องต้นบางอย่างเสมอ ซึ่งเขาตั้งข้อสังเกต: ฉันทำสิ่งนี้โดยเข้าไปในห้องของเขาตอนประมาณสี่โมงเย็น พร้อมสวมหมวก mvlicad และถือเสื้อของเขาไว้ในมือ ในไม่ช้าการเตรียมการเหล่านี้ถือเป็นสัญญาณของการจากไป เมื่อฉันปรากฏตัวฉันก็เข้าใจ เขาแต่งตัวอย่างเร่งรีบและตามฉันมาด้วยสีหน้าพึงพอใจและดีใจอย่างไม่ธรรมดา ฉันไม่ได้ให้ข้อเท็จจริงนี้เป็นข้อพิสูจน์ของความฉลาดที่เหนือกว่า เนื่องจากไม่มีใครที่อาจไม่คัดค้านว่าสิ่งอุดตันทั่วไปสามารถทำได้มากขนาดนี้ แต่ถึงแม้จะยอมรับความเท่าเทียมกันทางจิตใจระหว่างเด็กกับสัตว์เดรัจฉาน อย่างน้อยที่สุดเราก็ต้องยอมให้มีการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญเกิดขึ้น และบรรดาผู้ที่ได้เห็นความอำมหิตแห่ง Aveyron ทันทีที่เขามาถึงปารีส รู้ว่าการโกหกนั้นด้อยกว่าอย่างมากมายในแง่ของการแยกแยะ สำหรับสัตว์เลี้ยงที่ฉลาดกว่าของเรา เมื่อฉันพาเขาออกไปกับฉัน ฉันพบว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะให้เขาอยู่ในระเบียบที่ถูกต้องตามท้องถนน ฉันจำเป็นต้องวิ่งเหยาะๆ ไปกับเขา หรือไม่ก็ใช้กำลังที่รุนแรงที่สุดเพื่อ บังคับเขาให้เดินในจังหวะที่พอเหมาะพอควรกับตัวฉัน แน่นอน ในอนาคตเราต้องนั่งรถม้าออกไป นี่เป็นความสุขใหม่อีกอย่างหนึ่งที่ทำให้พระองค์ผูกพันกับการเสด็จพระราชดำเนินบ่อยครั้งมากขึ้นเรื่อยๆ ในเวลาอันสั้น วันเวลาเหล่านี้ไม่ได้เป็นเพียงวันแห่งการเลี้ยงฉลองเท่านั้น ซึ่งเขายอมจำนนต่อความสุขที่มีชีวิตชีวาที่สุด พวกเขากลายเป็นที่ต้องการอย่างแท้จริง: การกีดกันซึ่งเมื่อระยะห่างระหว่างพวกเขานานกว่าปกติเล็กน้อยทำให้เขามีกำลังใจกระสับกระส่ายกระวนกระวายใจ ความสุขที่เพิ่มขึ้นนั้นเกิดขึ้นกับเขาเมื่อการเยี่ยมชมของเราได้รับค่าตอบแทนไปยังประเทศ! ไม่นานมานี้ข้าพเจ้าพาเขาไปยังที่นั่งของ Citizen Lachabeaussière ในหุบเขามงต์มอเรนซี มันเป็นปรากฏการณ์ที่แปลกประหลาดและน่าสนใจอย่างยิ่งที่จะสังเกตเห็นความสุขที่ทาสีในดวงตาของเขาในทุกอิริยาบถและอิริยาบถของร่างกายของเขาที่มุมมองของเนินเขาและป่าในหุบเขาที่มีเสน่ห์นี้: ดูเหมือนว่า ประตูรถม้าเป็นสิ่งยับยั้งความรู้สึกกระตือรือร้นของเขา บางครั้งเขาโน้มเอียงไปทางคนหนึ่งและบางครั้งก็ไปทางอีกคนหนึ่ง และทรยศต่อความใจร้อนอย่างที่สุด เมื่อม้าบังเอิญไปช้ากว่าปกติหรือหยุดชั่วขณะ นอนอยู่สองวันที่คฤหาสน์ในชนบทแห่งนี้ สิ่งเหล่านี้มีอิทธิพลต่อจิตใจของเขา ซึ่งเกิดขึ้นจากหน่วยงานภายนอกของป่าเหล่านี้ และเนินเขาเหล่านี้ซึ่งเขาไม่สามารถปรนเปรอสายตาของเขาได้ ทำให้เขาดูกระสับกระส่ายและดุร้ายมากกว่าที่เคยเป็นมา และแม้ว่าความปรารถนาของเขาจะมุ่งความสนใจไปที่ความอุตสาหะมากที่สุด และความห่วงใยที่มีให้ต่อเขาอย่างรักใคร่ที่สุด ดูเหมือนว่าเขาจะหมกมุ่นอยู่แต่กับความปรารถนาอันกระวนกระวายที่จะโบยบิน หมกมุ่นอยู่กับความคิดที่แพร่หลายนี้ซึ่งอันที่จริงแล้วได้ดูดซับความสามารถทั้งหมดของจิตใจของเขาและความรู้สึกตัวแม้กระทั่งความต้องการทางร่างกายของเขา และทุกๆนาทีเขาจะลุกขึ้นจากโต๊ะวิ่งไปที่หน้าต่างพร้อมกับดูว่าเปิดอยู่หรือไม่ , หลบหนีเข้าไปในสวนสาธารณะ; หรือถ้าไม่ใช่ อย่างน้อยก็พิจารณาผ่านมัน วัตถุเหล่านั้นทั้งหมดที่เขาถูกดึงดูดโดยไม่อาจต้านทานได้ด้วยนิสัยล่าสุด |
